हिजो व्यथाहरू पस्केर खाने मनहरू

सुस्केराहरू पेटभरी डर्काथिए।

ऑशुहरूले प्यॉस बुझाउथिए।

केवल “ अतृप्त चाहना- सुधारकों “ पर्तीक्षा पाल्थे।

छातीभित्र कयौ सोलाहरू लुकाउथीए।

सयौ अनीद रातहरू बनेर

मुटुमा हज़ारों गाँठोंहरू सँगाल्थे।

मात्रै अजिर्णताहरू चपाई रहन्थे।

नयनहरूलाई बर्षामा रूपान्त्रीत गर्थे।

मुटुभीत्र अनेकौ मनसुनहरू बोक्थे।

रहरहरूलाई भित्र – भीत्रै सल्काएर

केवल अन्तरात्माभीत्र खागहरू साच्थे।

काहालीलाग्दो भत्कीएका दीनहरू विताउथे।

विदम्स भैचालोहरू निलिरहन्थे।

केवल समाज र भाग्यहरूको सँझौतामा

खन्डीत शीशाहरू मनको कुनामा समोटीरहन्थे।

कृपया आज दुबै कान खोलर सुन!

आज मनहरूको “ सोचाईमा ठूलो परिवर्तन “ भएकोछ।

बादलहरू आकाशमा “आफै- आफै मडारीदै “ फाटेकाछन्।

सागरका छालहरू पनि उर्लेर रातमै “ आसान्त” बनेकाछन्।

“मनहरू आत्माको अन्तर क्षितिजबाट श्वर्णीम भएर “उदाएकाछन्।

अध्यारोहरू केवल हरूवॉहरू हुन भनेर मनहरूले बुझेकाछन्।

अनि मुस्कुराउदै प्रश्नतामा मनहरूले फ़ैसला गरेकाछन्।

बन्दगर तिम्रा सब “ हाऊगुजी हरू”!!

“अव समय सकिएको छ”! “अव समय सकिएको छ”!

उर्मिला निर्दोषी

अध्यक्ष,

अनेसास , मिजौरी चयाप्टर |